Zboża właściwe („cerealia”) to rośliny uprawne z klasy jednoliściennych (Monocotyledones), rodziny traw (Gramineae), dostarczające skrobiowych owoców (ziarniaków) będących surowcem do produkcji mąk, kasz i płatków, słodu piwowarskiego, spirytusu, skrobi (krochmalu) oraz pasz treściwych dla zwierząt gospodarskich. Do zbóż właściwych należą: pszenica, żyto, jęczmień, owies, ryż, proso, sorgo, kukurydza oraz sztucznie stworzony rodzaj – pszenżyto.
Od zarania dziejów człowiek, prowadząc jeszcze koczowniczy tryb życia, zbierał nasiona dziko rosnących traw. Z czasem zaczął je celowo wysiewać dla plonu, następnie uszlachetniać pod względem niektórych cech (rolniczych, użytkowych) i to dało podstawy współczesnemu rolnictwu, a także hodowli odmian różnych rodzajów zbóż. Najstarsze ślady upraw roślin zbożowych, odkryte w Azji Środkowej i Azji Mniejszej, w Afryce Północno-Wschodniej i na terenie Chin, oceniane są przez badaczy na okres sprzed 10 tysięcy lat p.n.e. Na podstawie prac wykopaliskowych stwierdzono, że w tym czasie w Jerycho położonym nad rzeką Jordan uprawiano jęczmień dwurzędowy (Hordeum distichon) oraz dwa gatunki pszenicy – samopszę (Triticum monococcum) i płaskurkę (T. dicoccum).
—
„Warsztaty dla piekarzy: bagietka, bułka, czekadełko. Światowe trendy dla pieczywa najwyższej jakości”.
Projekt finansowany ze środków Funduszu Promocji Ziarna Zbóż i Przetworów Zbożowych.
W ramach wątku „wiedzy nigdy za wiele…” prezentujemy m.in. fragmenty i skróty z materiałów warsztatowych, które otrzyma każdy uczestnik projektu. Powyższe opracowanie jest autorstwa pani dr hab. Grażyny Cacak-Pietrzak z Zakładu Technologii Owoców, Warzyw i Zbóż SGGW w Warszawie.